Blog 20

Muziek is een universele taal die niemand begrijpt maar wat je wel mooi kan vinden. Ik hoeft geen tag op die site want voor ik het weet hoor ik veel teveel van het zelfde. Ik ben een muzikale omnivoor, ik ben voor een parade van snackbar naar museum en via de bios weer terug. Hoempapa, licht vochtige liedjes, muziek zonder formeel einde of begin, minuscule rammelverhalen, een praalwagen met een lekke band, en dan toch nog tamelijk plotseling: een hardhorend epos. En daar: een van zijn fundament gezakte ode aan voormalige muziek, die destijds bikkelhard bedoeld was, maar mettertijd toch is gaan trillen&hellen trillen tot alles loszit, van laag vermaak tot hoge kunst, alles rammelt immers na verloop van tijd. Zelfs goede bedoelingen. Ik zou het mooi vinden als er uit ieder luidspreker in de bieb andere muziek zou klinken van metal tot minimal music, van folk tot free jazz, van verlepte popliedjes tot dat indiaase gejengel op een sitar, van brekende tak tot gorchelend water en alles door elkaar en willikeurig hoppend van speaker naar speaker met een onvoorspelbaar wisselend volume. Het ultieme muzikale behang, voor ieder wat wils, een creatief statement veel beter dan overjarige liedjes en deuntjes die het destijd al niet gehaald hebben in winkelcentra.